Badanie zaczyna się od obserwacji pacjenta w kilku pozycjach. Ocenie podlega każda część układu ruchu poczynając od stóp, kolan, miednicy, bioder, żeber, trójkątów talii, ustawienia łopatek, ustawienia głowy. Wykonywany jest test „pępkowy dolny”, test Adamsa. Dowiesz się na tym etapie czy masz równe kończyny dolne, czy powinieneś nosić wkładkę, czy biomechanika Twojego kręgosłupa ma wpływ na skoliozę.

Następnie wykonuje się testy ruchomości kości miednicy oraz kręgosłupa w różnych pozycjach. Określa się stan napięcia mięśni oraz powięzi. Dodatkowo przeprowadzona jest analiza zdjęcia rtg kręgosłupa (przed pierwszą wizytą powinno być wykonane rtg kręgosłupa w pozycji stojącej przodem do aparatu odcinka lędźwiowego oraz piersiowego) m.in. w celu zidentyfikowania anomalii kostnych, określenia kąta Cobba czy typu skoliozy.

Na kolejnym etapie zaznacza się markerem punkty na ciele pacjenta w określonych miejscach diagnostycznych i wykonuje testy podporowe w różnych pozycjach. Wyniki testów podporowych są pomocne w określeniu progresji skrzywienia. Przystąpienie do leczenia powinno nastąpić szybko jeżeli testy podporowe są pozytywne. Jeżeli stopień niestabilności kręgosłupa jest niewielki Pacjent może przystąpić do leczenia nawet za 2-3 miesiące.

Końcowa część badania: usuwane są blokady funkcjonalne miednicy i kręgosłupa za pomocą technik manipulacji, a następnie Pacjent obiera jedną z faz chodu za pomocą linek w urządzeniu MRCST. Po 12 min. pacjent wychodzi z urządzenia. Określony jest stopień korekcji na podstawie pomiaru punktów diagnostycznych. Osoby towarzyszące zjawisko korekcji skoliozy Pacjenta mogą zaobserwować.